Dziecko z trudnościami w sferze społecznej bardzo często czuje się zagubione. Pogłębia to jego trudności, bo nasila przekonanie o odmienności i poczucie wyobcowania. Aby skutecznie pomóc dziecku staramy się wejść w jego świat i zrozumieć sposób jego rozumowania. Bywa to trudne, wymaga wnikliwej obserwacji oraz uważności, ale jest niezbędne, by skutecznie pomóc.

Dziecko dobrze rozumiane nabiera zaufania do osoby dorosłej. Dzięki temu jesteśmy w stanie zmotywować je do pracy nad zmianą zachowań, które utrudniają mu nawiązywanie satysfakcjonujących relacji. Ważne jest, aby samo dostrzegło taką potrzebę. Nie chcemy na siłę dopasowywać go do otaczającego świata. Naszym celem jest sprawienie, że będzie w stanie tworzyć satysfakcjonujące relacje z innymi ludźmi przy jednoczesnym rozumieniu i szanowaniu ich potrzeb.

Rolą terapeuty jest odkrycie jego rzeczywistych potrzeb i pokazanie, że niektóre strategie nie prowadza do zaspokajania tych potrzeb.

Dziecko rozumiejące sens terapii jest dzieckiem chętniej współpracującym, co prowadzi do większej efektywności wprowadzonych oddziaływań.
Nasze metody opieramy na badaniach naukowych oraz naszym wieloletnim doświadczeniu w prowadzeniu zajęć indywidualnych i grupowych. Stosujemy metody autorskie, stale doskonalimy nasz warsztat i jesteśmy otwarci na różne nurty terapeutyczne. Staramy się dopasować metody do dziecka, bo każde jest dla nas indywidualnym przypadkiem, a jednocześnie nie pomijamy faktu, że często prezentowane przez dziecko zachowanie, to jedynie objaw. Szukamy źródeł.

Co mi dał udział w zajęciach TUS w Fundacji SAVANT?

• Dowiedziałam się, że jestem ważna, wiem jak być asertywna, przestałam się bać detergentów (Zosia)
• Jestem spokojniejszy, umiem się porozumieć podczas rozmowy i przy pracy (Jan)
• Mam już sposób na dokuczającego kolegę,  wiem co zrobić żeby traktować go tak, jakby go nie było, umiem ignorować, próbowałam nie zwracać uwagi (Kasia)
• Umiem panować nad gniewem i niecierpliwością (Szymon)

• Umiem dostrzegać koleżeńskie zachowania, trzymam się z dala np. od przekleństw czy niedozwolonych treści, jeżeli za długo siedzę przy elektronice to przynajmniej wiem, że robię błąd (nie to co  jak mój ojciec), znam się na wielu sytuacjach w życiu, jestem bardziej otwarty niż kiedyś, staram się nie używać przemocy, pracuję nad koncentracją, cały czas przeżywam nowe sytuacje, które przygotowują mnie do życia (Piotr)
• Potrafię być spokojny podczas zajęć, nawiązuję kontakty z kolegami (Jakub)
• Mniej przerywam, mniej gadam/przeszkadzam, umiem się powstrzymać od zaglądania w notatki, jestem koleżeński (bardziej), umiem przebaczać innym (Konrad)

Grupa prowadzona jest przez dwóch terapeutów. Pierwsza osoba prowadzi zajęcia – odpowiada za przebieg spotkania. Do jej zadań należą: świadome realizowanie założonego scenariusza, przydzielanie ról poszczególnym uczestnikom, sygnalizowanie przechodzenia do kolejnego etapu, przekazywanie informacji zwrotnych i nazywanie trudnych zachowań uczestników.

Drugi prowadzący raczej obserwuje uczestników, interweniuje w trudnych sytuacjach, proponuje np. zmianę miejsc uczestnikom, w sytuacji trudnej może odejść z jednym z uczestników na bok. Odpowiada za poczucie bezpieczeństwa uczestników, pełni funkcje wspierającą, odpowiada za uważne słuchanie. Siedzi zazwyczaj bliżej uczestników, zwłaszcza tych, którzy mogą potrzebować więcej wsparcia. Decyduje o tym gdzie kto siedzi.
Prowadzący dbają o jasność i precyzję komunikatów, ich jednoznaczność. Sprawdzają czy uczestnicy zrozumieli przekazywane im treści. Prezentują postawę akceptującą.

Podczas zajęć niezwykle istotna jest jasność i czytelność przekazu,  wyrażanie aprobaty – nawet jeżeli udają się jedynie pojedyncze elementy ćwiczonych umiejętności, dynamiczne reagowanie – elastyczna postawa wobec planów i założeń treningowych, przekazywanie informacji zwrotnych.